De Vleugels van een Droom
Vandaag markeert een dag van grote hoogten en nieuwe ervaringen, zowel letterlijk als figuurlijk. Mijn partner, een man van wijsheid en veerkracht, viert zijn 67e verjaardag. Ondanks de vele avonturen en uitdagingen in zijn leven, bleef één droom altijd onvervuld: parachutespringen. Een wens die hij al vijftig jaar koesterde, maar die nog nooit werd waargemaakt. Tot vandaag.
We arriveren op het vliegveld van Midden-Zeeland, waar de lucht doordrenkt is met spanning en verwachting. Mijn partner, rustig en bedachtzaam, observeert de voorbereidingen: parachutes worden gevouwen, sprongen worden gepland, en instructeurs geven hun laatste aanwijzingen. Zijn tandempartner, Leon, een doorgewinterde springer met duizenden sprongen op zijn naam, begeleidt hem. Samen bereiden zij zich voor op een sprong van 4 kilometer hoogte.
Vanaf de grond volg ik het vliegtuig dat langzaam tussen de wolken verdwijnt. Kleine, kleurrijke parachutes verschijnen al snel, de fun -jumpers zweven elegant naar beneden. Mijn hart klopt sneller terwijl ik zoek naar mijn vriend. Uiteindelijk wijst iemand naast me: "Daar is hij, die kale man!" Een gevoel van opluchting overspoelt me, mijn camera in de aanslag. En daar zie ik hem, rustig neerdalend, als een vogel die moeiteloos door de lucht glijdt.
Later beschrijft hij hoe hij door de wolken gleed, de zachte mist om zich heen voelend terwijl hij steeds verder naar beneden zweefde.
Zijn landing is perfect. Hij straalt, nog wat beduusd van de ervaring, maar vol adrenaline. "Heb je je ogen opengehouden?" vraag ik. "Ja," antwoordt hij, "ik heb alles gezien. De wolken, de zee, de vrijheid..." Hij vertelt hoe hij zich voelde alsof hij vloog, met armen wijd uitgespreid, als een vogel die zijn vleugels voor het eerst echt spreidt.
Voor hem was het een onvergetelijke ervaring. Voor mij was het een moment van immense trots en bewondering, een herinnering die we samen zullen koesteren.
Anouschka Harms, 17 september 2024 (partner van Frits Passchier)