Enorm blij dat ik de stap toch heb durven zetten!
Zo'n 25 jaar geleden heb ik autorijles gehad en ben ik gestopt omdat ik het een enorme beproeving vond. Na heel veel lessen en 3 x afrijden, dacht ik tijdelijk te stoppen, maar is de drempel een hele lange tijd te hoog geweest om het autorijden weer op te pakken.
Nu in april van dit jaar toch de stap gewaagd en opnieuw gaan lessen. Ik zou liegen als ik zei dat het niet nog steeds een beproeving voor me was, maar het geduld en het begrip wat Jan liet zien, hebben mij enorm geholpen. Nooit heb ik het idee gehad dat het "raar" gevonden werd dat ik elke keer toch weer met spanning in de auto zat. Ook heb ik enorm respect voor hoe Jan aanvoelde wat er voor mij nodig was. Zo zei hij geregeld dat een pauze een goed idee was en benoemde hij ook geregeld dat ik bepaalde dingen die niet (helemaal) goed gingen achter me moest laten en weer vooruit moest kijken. Het heeft immers geen zin om te blijven denken aan de zaken die achter je liggen. Zie het als een leermoment zei hij dan.
Ook toen ik mijn theorie-examen niet zo snel haalde als ik zelf voor ogen had en de datum voor mijn examen snel dichterbij kwam, heeft hij enorm zijn best gedaan om me zo goed mogelijk voorbereid daar naartoe te laten gaan. Zo heb ik nog een online-theorie cursus gevolgd waar ik enorm veel aan heb gehad en waarna ik gelukkig wel (tijdig) slaagde.
Het examen vond ik enorm spannend, maar heb ik in 1 x gehaald! Het is nu ruim een week geleden en ik heb inmiddels al 2 x zelf gereden en moet zeggen dat de spanning me tot nu toe meevalt. Ik heb zelfs het idee dat ik autorijden nog wel eens leuk zou kunnen gaan vinden! Als iemand me dat een jaar geleden zou hebben verteld, zou ik het nooit geloofd hebben.
Dus, Jan: enorm bedankt voor alles! Je begrip, je geduld, de fijne gesprekken en het aanvoelen wat voor mij nodig was/werkte.